Mieren

Ook de gele weidemier, de rode variant, komt veelvuldig voor. Vrijwel alleen in graslanden, maar soms ook in struwelen, bosranden en open bossen mits er voldoende grassen groeien. Ze zijn voor hun voedsel sterk afhankelijk van wortelluizen, waarmee ze in symbiose leven. De wortelluizen worden door de mieren beschermd en “gemolken” voor hun honingdauw: een zoet uitscheidingsproduct. Ze komen bijna niet bovengronds, en zijn niet wijd verbreid. In tuinen, parken en bossen zijn mieren zeer nuttig, omdat zij allerlei insecten verdelgen. Tevens hebben ze een belangrijke en onmisbare functie als opruimers in de natuur.

Daarnaast beïnvloeden gele weidemieren door hun graafactiviteiten waarbij bodembestandsdelen naar de oppervlakte worden gewerkt de vegetatie op een positieve manier. Er ontstaan unieke habitats waar vele soorten van profiteren.